De vlag kan weer voor even uit! Ik dacht eigenlijk dat ik in mijn woning in een of andere hoek nog een omgekeerd exemplaar van de Nederlandse vlag had liggen van de vorige eigenaar, die ik eventueel (nogmaals omgekeerd) had kunnen gebruiken, maar blijkbaar heb ik die in een onbewaakt ogenblik aan een boze boer gegeven. Gelukkig heb ik toch nog ergens een vlaggetje kunnen vinden zodat ik – als ware patriot – mét de Nederlandse driekleur kan vieren dat mijn hersentumor in vergelijking met drie maanden geleden wederom niet gegroeid is. Dat heuglijke nieuws werd mij afgelopen donderdag medegedeeld door mijn neuro-oncoloog.

Artiest op leeftijd
Dat betekent dus dat mijn afscheidstoernee weer voor onbepaalde tijd is uitgesteld. In feite ben ik een artiest op leeftijd die om de zoveel tijd in dubio staat of dat hij nog een nieuwe concertreeks gaat plannen of dat hij zijn Farewell Tour gaat aankondigen. Van het concert des levens krijgt niemand een program, dus zo lang ik geluid produceer, blijf ik muziek maken.

Dagen plukken
Op dit moment overheerst dus bij mij vooral de opluchting, hoewel mijn voorgevoel geen moment dacht aan een andere uitkomst. Met al mijn beperkingen zit ik momenteel redelijk in mijn vel, ondanks dat mijn vroegere ik noodgedwongen in een andere huid heeft moeten kruipen. Voor zover mogelijk pluk ik de dag, alleen zien de dagen er voor mij tegenwoordig heel anders uit en duren ze wat korter. Daarbij – en dat is niet altijd gemakkelijk – focus ik op wat ik (nog) wel kan en probeer ik links te laten liggen wat ik niet (meer) kan. Met de onmisbare hulp van mijn steun en toeverlaat, mijn lieve kinderen en mijn meest dierbaren valt er zo nog heel wat te plukken…

Zwaard van Damocles
Het is wel zaak om niet te hoog te reiken bij het plukken, want ergens daarboven hangt ook nog dat verdoemde zwaard van Damocles en dat blijft er helaas zolang ik leef – liefst nog heel lang dus – hangen. Vanaf nu wordt elke zes maanden bekeken of de paardenhaar waaraan dat zwaard is bevestigd nog sterk genoeg is om het niet op me te laten neerdalen. Zoals ook Damocles, een hoveling van de tiran Dionysius, zich voortdurend bewust was van het gevaar dat hem letterlijk boven het hoofd hing tijdens het banket door Dionysius aan Damocles aangeboden na diens vleierij aan het adres van zijn heerser.

Wijze les
Op deze wijze wilde Dionysius zijn hoveling een wijze les leren. “Wie veel macht heeft, leeft weliswaar in grote weelde, maar er hangt hem ook voortdurend groot gevaar boven het hoofd.” Zeker bij een tiran als Dionysius, die vele vijanden had, was dat het geval. En in zekere zin is het ook zo wanneer je de macht over het leven (nog) hebt, maar de dood zich al wel heeft aangekondigd.

Paardenhaar
In tegenstelling tot Damocles, die bij de aanblik van het zwaard de wil om in relatieve weelde te leven verloor en gehaast het banket verliet, wijk ik vooralsnog niet voor het gevaar dat loert. Drs. P ‘zong’ ooit over paardenhaar dat volgens hem overal zou zitten. Een veilig idee. Paardenhaar is namelijk hartstikke sterk. Het leent zich er bijvoorbeeld goed voor om te vlechten. Ook wordt paardenhaar veel gebruikt voor het maken van sieraden, het opnieuw bespannen van een snaarinstrument en het opvullen van matrassen of autostoelkussens. Tevens zijn er mensen die er vliegengordijnen van maken of het verwerken in kunstprojecten. Kortom, ik heb het volste vertrouwen in dat paardenhaar. Het zal dat verdoemde zwaard nog wel even op zijn plek houden, denk ik. Zodat ik voorlopig elke zes maanden – de periode tussen twee scans is vanwege het tweede achtereenvolgende positieve resultaat verlengd – dat vlaggetje weer even uit de kast kan halen….